Kuba to kraj, gdzie rodzą się wielkie talenty siatkarskie. Co roku w reprezentacji pojawiają się młodzi i zdolni zawodnicy, którzy pokazują niesamowite umiejętności. I choć w ostatnich czasach nie wiedzie im się zbyt dobrze, to na boiskach we Włoszech i Bułgarii na pewno pokażą ciekawą siatkówkę.

W drodze na siatkarski szczyt

Kuba na kontynencie amerykańskim zawsze jest jednym z faworytów do medalu. Tak naprawdę mają dwie wielkie drużyny, z którymi walczą o trofea – USA i Kanadę. Na mistrzostwach  NORCECA zdobyli do tej pory dwadzieścia trzy medale – piętnaście złotych, pięć srebrnych i cztery brązowe.

Reprezentacja tego kraju największe sukcesy odnosiła w latach 90-tych XX wieku. W Lidze Światowej byli faworytami od początku istnienia turnieju. Zdobyli jednak tylko jeden zloty medal (1998),  pięć razy srebrny (1991, 1992, 1994, 1997, 1999), trzy raz stawali na najniższym podium (1995, 2005, 2012). Również w Pucharze Świata zdobyli pięć medali: jeden złoty  (1989), trzy srebrne (1981, 1991, 1999) i jeden brąz (1977). Na igrzyskach olimpijskich tylko raz stanęli na podium – w 1976 roku zdobyli brąz.

Na mistrzostwach świata zadebiutowali w 1956 roku, w dwóch kolejnych mundialach nie wzięli udziału, a od 1966 roku występują już regularnie. W tym czasie tylko dwukrotnie grali w finale, ale za każdym razem zdobywali srebro (1990, 2010). Mają też dwa brązowe medale (1978, 1998).

Od 2012 roku, kiedy to zdobyli ostatni medal na turniejach międzynarodowych, Kubańczycy nie są już tak silną drużyną, która liczyłaby się na arenie międzynarodowej. Nie znaleźli się w gronie 36 państw, które rywalizowały w ostatniej edycji Ligi Światowej w 2017 roku, nie wystąpili też w nowej formule Siatkarskiej Ligi Narodów. Jednak to, czego obawiają się rywale, to nieobliczalność Kubańczyków na boisku. I choć z różnych powodów w reprezentacji Kuby już nie zobaczymy takich nazwisk jak  Osmany Juantorena, Robertlandy Simon czy Wilfredo Leon Venero to jednego możemy być pewni – ten zespół może szybko się odrodzić i znowu zdobywać medale.

Kluczowy zawodnik

Jest jednym z niewielu zawodników, którzy cztery lata temu grali na mistrzostwach świata w Polsce. Mowa o Livanie  Osorii Rodriguezie, kapitanie reprezentacji Kuby. Mimo młodego wieku ten 24-letni środkowy już może się pochwalić małymi sukcesami. Razem z drużyną narodową zdobył między innymi dwa medale mistrzostw Ameryki Północnej, Środkowej i Karaibów (srebro w 2015 roku i brąz w 2013 roku). W klubowej karierze grał w Hawanie, dwa sezony spędził w lidze argentyńskiej, a od najbliższego sezonu 2018/2019 będzie grał w greckim PAOK Saloniki.

Trener

Nicolas Vives Coffigny został trenerem reprezentacji Kuby kilka dni przed igrzyskami olimpijskimi w Rio de Janeiro w 2016 roku. Ta zmiana nie przyniosła oczekiwanych korzyści, bowiem Kuba zakończyła rywalizację na fazie grupowej przegrywając wszystkie pięć spotkań (zdołali wygrać tylko jednego seta).

Jako zawodnik brał udział między innymi w igrzyskach olimpijskich w Sydney w 200 roku, gdzie wraz z reprezentacją zajął siódme miejsce. Po rozpoczęciu kariery trenerskiej Nicolas Vives Coffini był członkiem sztabu szkoleniowego Kuby podczas mistrzostw świata w 2010 roku, gdzie Kuba zdobyła srebrny medal.

Droga do mundialu

Reprezentacja Kuby razem z Portoryko nie wzięła udziału w mistrzostwach NORCECA, które rozgrywane były w Kanadzie na przełomie września i października 2017 roku. Powodem były zniszczenia, jakich dokonały dwa huragany, które w tym czasie przeszły nad wspomnianymi  krajami. Dlatego też obie reprezentacje, wraz z Meksykiem i Gwatemalą (na mistrzostwach NORCECA zajęły odpowiednio czwarte i piąte miejsce) wzięły udział w turnieju kwalifikacyjnym o dwa ostatnie bilety do Włoch i Bułgarii. Kubańczycy zajęli drugie miejsce (wygrali dwa spotkania, jedno przegrali) i dzięki temu zagrają na mundialu.

Kuba – Gwatemala 3:0

Kuba Meksyk 0:3

Kuba – Portoryko 3:0

 

Terminarz

Grupa D, Warna (Bułgaria):

Kuba – Polska (12 września, godz. 19.30)

Finlandia – Kuba (14 września, godz. 16.00)

Kuba – Iran (15 września, godz. 16.00)

Kuba – Bułgaria (16 września, godz. 19.30)

Kuba – Portoryko (17 września, godz. 16.00)

Szeroki skład reprezentacji (za FIVB):

rozgrywający: Livan Taboada Diaz, Jose Carlos Romero Gonzalez, Adrian Eduardo Goide Arredondo

atakujący: Miguel David Gutierez Suarez, Jesus Herrera Jaime

przyjmujący: Osniel Lazano Melgarejo Hernandez, Marlon Yang Herrera, Javier Ernesto Jimenez Scull, Yohan Armando Leon Napoles, Miguel Angel Lopez Castro, Alfredo Zaqueira Cairo, Lazaro Yoelvis Brunet Llanes

środkowi: Livan Osoria Rodriguez, Jose Israel Masso Alvarez, Javier Octavio Concepcion Rojas, Jose Antonio Sandoval Rojas, Roamy Raul Alonso Arce, Carlos Daniel Baseiro Aida, Raico Antonio Altunaga Saroza

libero: Yonder Roman Garcia Alvarez, Richard Tuero Fortun, Lionnis Salazar Rubiera

źródło: FIVB