Chińczycy największe sukcesy na arenie międzynarodowej odnosili trzydzieści lat temu. Do tamtych czasów chcą nawiązać podopieczni Raula Lozano. Na mistrzostwach świata mają szansę pokazać się z jak najlepszej strony.

W oczekiwaniu na sukces

Reprezentacja Chin na kontynencie azjatyckim największe sukcesy święciła w latach 80-tych i 90-tych ubiegłego wieku. Podczas rozgrywanych wtedy mistrzostwach Azji czy igrzysk tego kontynentu regularnie stawali na podium. Na turniejach międzynarodowych już tak dobrze im nie szło. Na igrzyskach olimpijskich wystąpili tylko dwa razy – w 1984 roku zajęli siódme miejsce, w 2008 roku w Pekinie piąte.

Na mistrzostwach świata po raz pierwszy wystąpili w 1956 roku i zajęli dziewiąte miejsce. Na tej pozycji plasowali się jeszcze dwukrotnie (1962, 1966). W kilku edycjach nie startowali (1960, 1970, 1990). W 1978 i 1982 roku zajęli najwyższe w historii chińskiej siatkówki miejsce – siódme. Dopiero od 1994 roku regularnie występują w siatkarskim mundialu dopiero od 1994 roku, jednak plasowali się na miejscach 13-19. Na ostatnich mistrzostwach świata, rozgrywanych w Polsce, zajęli piętnaste miejsce. Od tamtej pory zespół uległ przeobrażeniu. Przede wszystkim federacja postanowiła otworzyć się na nową myśl szkoleniową i zatrudnili Raula Lozano. Na efekty  pracy słynnego Argentyńczyka na pewno musimy poczekać, ale już podczas pierwszych tygodni tegorocznej Siatkarskiej Ligi Narodów mogliśmy się przekonać, że na boisku reprezentacja Chin potrafi walczyć. Jako pierwsi przekonali się o tym Bułgarzy, którzy pokonali Azjatów dopiero w tie-breaku. Francuzi z kolei stracili punkt w meczu z Chińczykami. W całym turnieju podopieczni Raula Lozano wygrali tylko trzy spotkania i zajęli piętnaste, przedostatnie miejsce w elicie, ale na pewno pozostawili po sobie dobre wrażenie.

Kluczowy zawodnik

Niedawno zadebiutował w reprezentacji Chin, a już stanowi o jej sile. Mowa o 24-letnim atakującym Jiang Chuan, który jest zdecydowanym liderem reprezentacji. Kiedy kolegom  drużyny nie idzie, to on dostaje najwięcej piłek, a te potrafi zamienić na punkty. W jednym meczu potrafi zdobyć 30 punktów. W tegorocznej edycji Siatkarskiej Ligi Narodów zdobył łącznie 273 punkty i zajął pierwsze miejsce w rankingu na najlepszego punktującego turnieju, wyprzedzając drugiego w zestawieniu Brazylijczyka Wallace De Souza o prawie 60 oczek. W całym turnieju atakował ze skutecznością 55%, co jest drugim wynikiem rozgrywek. Mając tak świetnie dysponowanego zawodnika reprezentacja Chin na mistrzostwach świata może sprawić nie jedną niespodziankę.

Trener

W Polsce Raul Lozano jest doskonale znanym szkoleniowcem. To trener o niezwykle bogatym dorobku medalowym i ogromnej wiedzy siatkarskiej, którą potrafi przelać na swoich podopiecznych. Swoją wizją siatkówki potrafi zarazić każdego. To dzięki niemu w 2006 roku reprezentacja Polski po trzydziestu dwóch latach zdobyła upragniony medal mistrzostw świata. Biało-czerwonych prowadził do 2008 roku, potem został szkoleniowcem Niemiec (2009 – 2011). W sezonie 2015/2016 związał się z Cerradem Czarni Radom. Sezonu w Polsce nie dokończył, bowiem objął stery drużyny narodowej Iranu, z którą awansował na igrzyska olimpijskie w Rio de Janeiro w 2016 roku i zajął piąte miejsce. Po rozwiązaniu kontraktu z Persami, w  2017 roku przejął reprezentację Chin.

Droga do mundialu

Chińczycy na mistrzostwa świata awansowali z azjatyckiego  turnieju kwalifikacyjnego, zajmując drugie miejsce w grupie A. Wygrali spotkania z Kazachstanem (3:1), Katarem (3:0) i Koreą (3:0). Przegrali ze zwycięzcami grupy – Iranem (3:0).

Terminarz

Grupa B, Ruse (Bułgaria):

Francja – Chiny (12 września, godz. 13.00)

Chiny – Holandia (14 września, godz. 16.00)

Kanada – Chiny (15 września, godz. 16.00)

Chiny – Egipt (16 września, godz. 16.00)

Chiny  – Brazylia (18 września, godz. 16.00)

Szeroki skład reprezentacji (za FIVB):

rozgrywający: Tianyi Mao, Runming Li, Yaochen Yu, Meng Liu,

atakujący: Chuan Jiang, Jingyi Wang

przyjmujący: Daoshuai Ji, Chen Zhang, Binglong Zhang, Jingyin Zhang, Haixiang Du, Chuanhang Tang, Libin Liu, Dangyi Yuan,

środkowi: Longhai Chen, Shuhan Rao, Ruantong Miao, Zuyuan Zhang,

libero: Jiahua Tong, Jiajie Chen, Xiaoteng Ma

źródło: FIVB