Reprezentacja Polski rozegrała wczoraj niezwykle emocjonujący ćwierćfinał Mistrzostw Świata z drużyną USA, prowadzoną przez Johna Sperawa. Biało-czerwoni wygrali dwa pierwsze sety, ale potem ich gra zaczęła falować i wkradły się ogromne nerwy. Ostatecznie podopieczni Nikoli Grbicia zwyciężyli w tie-breaku i awansowali do półfinału, w którym zmierzą się z Brazylią. O przebiegu spotkania 1/4 finału, taktyce Amerykanów i marzeniach o zdobyciu tytułu Mistrza Świata rozmawialiśmy z Marcinem Januszem, rozgrywającym polskiej kadry narodowej.Spotkanie ze Stanami Zjednoczonymi rozpoczęliście bardzo dobrze, wygrywając dwa pierwsze sety. Potem jednak Amerykanie zdołali przedłużyć swoje szanse w tym meczu. Ostatecznie o awansie do półfinału zadecydował dopiero tie-break. Co było przyczyną takiego przebiegu pojedynku?

Marcin Janusz: Ten mecz to prawdziwy emocjonalny rollercoaster. To było coś niesamowitego. Działo się wszystko co najlepsze w siatkówce. Był bardzo wysoki poziom gry, oczywiście nie da się grać cały czas w ten sposób. Jednak zarówno my, jak i Amerykanie, graliśmy naprawdę dobrą siatkówkę, w której decydowały szczegóły. Gdy wydawało się, że już wszystko idzie w dobrym kierunku po tych dwóch setach i początku trzeciego, potem zrobiło się gorąco. Amerykanie grali cierpliwie, dużo też zmienili w swojej grze. Najważniejsze jest jednak to, że przetrwaliśmy trudny moment, wyszliśmy na boisko w tie-breaku z czystymi głowami. To chyba pokazuje naszą siłę i mentalność.

Na czym dokładnie polegała zmiana stylu gry Amerykanów?

Od trzeciego seta Amerykanie zmienili zdecydowanie swoją grę, szczególnie w bloku.W pierwszych dwóch partiach wychodziły nam dosłownie wszystkie akcje ze środka, a potem to się skończyło. Musieliśmy nagle szukać innych rozwiązań, a wcześniej mogliśmy grać dosłownie w ciemno, bo zarówno Kuba jak i Mateusz świetnie spisywali się na środku. Od trzeciego seta Amerykanie postawili też na zdecydowanie większe ryzyko, skupiali swoją uwagę na środkowych. Nasza gra zaczęła falować. Wszyscy wiemy, że Stany Zjednoczone to tego typu drużyna, że ona nie ma jednego systemu gry, tylko jest gotowa na różne okoliczności. Dla każdego zawodnika, który grał dzisiaj to było coś wyjątkowego. Każdą piłkę graliśmy pod ogromną presją. Było blisko, żeby uciekło nam to, na co pracowaliśmy nie tylko w tym meczu w pierwszych dwóch setach, ale też przez cały okres, odkąd jesteśmy razem jako reprezentacja. Cieszymy się, że wyszliśmy z czystymi głowami w tym najważniejszym momencie i zagraliśmy bardzo dobrze. Ogromny szacunek, zarówno dla nas jak i Amerykanów za to, co stworzyliśmy na boisku.

Co powiedział Wam Nikola Grbić tuż przed wejściem na boisko w tie-breaku?

Przed tie-breakiem mieliśmy wyczyścić głowy, bo mecz tak naprawdę zaczyna się wtedy od początku, od stanu 0:0. Wszystko to, nad czym do tej pory pracowaliśmy, tak naprawdę mogło zamknąć się w tym tie-breaku. Mieliśmy rzucić wszystko co mamy na boisko. Tak też zrobiliśmy, a byliśmy w naprawdę trudnym momencie po tym czwartym secie.

Przełomowym momentem w tie-breaku była punktowa zagrywka Kamila Semeniuka?

Kamil Semeniuk to naprawdę maszyna. Wchodzi po długim okresie stania w kwadracie i gra asa w kluczowym momencie. To jest coś niesamowitego. Pokazuje siłę naszej drużyny, bo tak naprawdę z każdej strefy tworzymy zagrożenie. Niezależnie od tego, kto idzie na zagrywkę, potrafi zrobić różnicę w tym elemencie.

Żeby wygrać z drużyną USA, trzeba zagrać siatkówkę totalną? Czy taką siatkówkę udało Wam się zaprezentować?

Myślę, że przez zdecydowaną większość spotkania graliśmy siatkówkę totalną, bo z Amerykanami nie da się inaczej wygrać. Pierwsze dwa sety były na bardzo wysokim poziomie, w trzecim nasi rywale zagrali kilka niesamowitych akcji, wybronili piłki, które normalnie byłyby skończone. Grając z taką drużyną, trzeba brać poprawkę na to, że ona będzie również miała swoje dobre momenty. Pierwsze dwa sety były aż za gładkie, a przecież graliśmy z klasową drużyną. Chwała im za to, że podnieśli się w tych trudnym dla nich momencie. My cieszymy się z tego zwycięstwa, bo dla najważniejsze było to, że świetnie zagraliśmy w tie-breaku.

Jakie uczucia towarzyszyły Tobie w tym meczu „o być albo nie być” na turnieju Mistrzostw Świata?

Dla mnie każdy mecz to coś wyjątkowego, co będę wspominał do końca życia. Nie skupiam się jednak na tym, co było. Do rozegrania mamy wciąż dwa mecze. Tak naprawdę niczego nie wygraliśmy i niczego jeszcze nie mamy. Jesteśmy dopiero w strefie medalowej. Wiemy, że stać nas na wiele. Postaramy się wygrać jak najwięcej.

Brazylia od zawsze budzi szacunek. W czasach najlepszej świetności tej drużyny, podpatrywałeś zawodników Canarinhos?

Kto nie podziwiał kiedykolwiek Brazylii? Szczególnie młodym siatkarzom, ale też i siatkarkom, podoba się styl gry Brazylii, ponieważ grają niezwykle kombinacyjnie. Na pewno to będzie bardzo ciężki i zupełnie inny mecz. Wierzę jednak, że swoją solidnością, jesteśmy w stanie z nimi wygrać. Trudno powiedzieć, czy ten pojedynek będzie łatwiejszy od starcia z USA. Na pewno stawka będzie zdecydowanie większa. Brazylijczycy pokazują, że ich forma rośnie z meczu na meczu. Grają lepiej niż na początku turnieju. My meczem grupowym pokazaliśmy, że nikogo się nie boimy. Mogliśmy sobie zdecydowanie ułatwić drogę do strefy medalowej, ale tego nie zrobiliśmy. Znamy swoją wartość, jesteśmy w stanie wygrać z każdym, a co z tego wyjdzie, to zobaczymy.

Miałeś okazję porozmawiać chwilę po meczu z kolegami z ZAKSY?

Jako sportowcy czasem coś wygramy. Jednak zdecydowana większość naszego życia, to są porażki. Nasza droga to często porażka za porażką i okazyjnie jakieś zwycięstwo. Dlatego taki mecz nie jest dobrym momentem na jakieś długie rozmowy i żarty. Po prostu otrzymaliśmy od chłopaków gratulacje. Zdaję sobie sprawę z tego, co przeżywa David i Erik, dlatego były po prostu jedynie podziękowania za mecz i znakomitą walkę. Dla nich to jest naprawdę ciężki czas. Amerykanie zawsze podkreślają, że świetnie czują się w Polsce, pomimo tego, że przyjeżdżają jako rywale, to są zawsze świetnie witani. Mam nadzieję, że będą nam kibicować.

Tytuł Mistrza Świata to marzenie czy cel?

Tytuł Mistrza Świata to na pewno marzenie każdego z nas, ale jednocześnie mamy z tyłu głowy, że to jest jednocześnie cel. Czujemy, że gramy dobrze. Jeśli my się wzniesiemy na wysoki poziom, to jesteśmy w stanie wygrać z każdym. Pamiętamy jednak, że w strefie medalowej są świetne drużyny. Nie możemy powiedzieć, że w jakimś poszczególnym meczu jesteśmy faworytem, ale mamy pełne prawo myśleć, że możemy wygrywać ważne pojedynki. Nie boimy się nikogo, ale podchodzimy z ogromnym szacunkiem do każdego rywala.

z Gliwic Emilia Kotarska/fot. Artur Stachniak